De Vadder over malaise bij SP.A: "Ze worstelen nog altijd met de vervanging van de Teletubbies"
Na de storm rond Tom Meeuws brak Groen in Antwerpen met de SP.A. Maar ook in andere steden lijken de socialisten het moeilijk te hebben in aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen. Volgens Ivan De Vadder zoekt de partij al een hele tijd naar sterke, nieuwe figuren.
Tot nu toe kwam de SP.A meestal aan de vooravond van de gemeenteraadsverkiezingen met een aantal sterke kopmannen en -vrouwen. Vooral in de centrumsteden, de 13 grootste steden van ons land, waar de partij vaak de burgemeester leverde. In Gent, Antwerpen, Leuven, Oostende, Hasselt hadden ze echt wel sterkhouders op de lijst.
Daarin komt stilaan verandering. We hebben net de commotie in Antwerpen gehad, waar het zo goed als onmogelijk wordt om een burgemeester te leveren. In Gent en Leuven wordt het moeilijk omdat de huidige burgemeesters Termont en Tobback ermee stoppen. Kunnen kandidaat-burgemeesters Rudy Coddens en Mohamed Ridouani het waarmaken?
In Antwerpen is de SP.A de sjerp kwijtgeraakt aan Bart De Wever. En in Brugge wordt de uitdaging voor burgemeester Renaat Landuyt erg groot. De toekomst van de socialisten ziet er dus op gemeentelijk niveau niet rooskleurig uit.
Hoe is het zover kunnen komen?
De SP.A worstelt nog altijd met de vervanging van de "Teletubbies-generatie". Zo werden Steve Stevaert, Frank Vandenbroucke, Johan Vande Lanotte, Freya Vandenbossche en Patrick Janssens genoemd. Zij zijn bijna allemaal verdwenen op het hoogste niveau van de partij.
Hen vervangen blijkt geen gemakkelijke klus. Voorzitter John Crombez schoof Meryame Kitir op het federale niveau naar voren. Op het Vlaamse niveau bracht hij Joris Vandenbroucke. Zij zijn alletwee fractieleiders, maar ze zitten nog lang niet op hetzelfde niveau als die "Teletubbies".
Kan voorzitter Crombez het tij keren?
De opdracht voor John Crombez is om nieuwe mensen in zijn partij te loodsen. Om dat te bereiken heeft hij enkele ideeën. Zo vindt hij dat in de top 3 van elke verkiezingslijst een nieuw gezicht moet staan. Dat kan ook een oud persoon zijn, maar het moet iemand zijn die nieuw in de politiek is. Op die manier wil hij zijn partijgenoten verplichten om op zoek te gaan naar nieuwe gezichten.
Met die nieuwe mensen en nieuwe ideeën hoopt hij eindelijk de generatiewissel door te voeren. En zo hoopt hij dat zijn partij opnieuw een "smoel" kan vinden in het politieke landschap.