Jeroen (27) verliest alles bij natuurbrand Portugal, maar niet zijn droom: ‘Ben hier om te leren’

Hij staat op het moment van het telefoongesprek in een wachtrij voor water en andere eerste levensbehoeften in Sagres, een plaatsje met amper 2000 inwoners op het zuidelijkste puntje van de Algarve. ,,Ik verlaat de rij wel even, want ik ben nog lang niet aan de beurt’’, klinkt het laconiek.

Drie dagen na de allesverwoestende brand bij Pedralva, het vijftien kilometer noordelijker gelegen dorp waar hij vier jaar geleden neerstreek, gaat het naar omstandigheden redelijk met de Nederlander. ,,Ik weet mij gelukkig gesteund door mijn Duitse vriendin en onze buren, met wie we een 1000 hectare groot stuk natuur weer tot leven proberen te brengen’’, verwijst hij naar hun project.

Een aantal buren had geluk. Hun woningen bleven gespaard van het snel oprukkende vuur. Boss had pech. ,,Alles is met de grond gelijk gemaakt. Ik heb alleen nog wat spullen die toevallig in mijn auto lagen, zoals mijn paspoort en een kettingzaag. Die kwam uiteindelijk nog goed van pas.’’

Boss liep zaterdagmorgen in de Ikea bij Faro, zo'n anderhalf uur rijden naar het oosten. Plotseling ging de groepsapp van de deelnemers aan zijn natuurproject af, zegt hij terugblikkend. ,,Buren stuurden foto's van de natuurbrand. Volgens hen was de brandweer al druk bezig met blussen en waren er ook blushelikopters.’’

In de veronderstelling dat het wel los zou lopen, zocht de Limburger verder naar geschikte matrassen en banken voor zijn liefdesnestje. ,,Een kwartier later meldde de buurman dat het er niet zo goed uitzag en dat de wind het vuur in de richting van ons huis blies.’’

De twintiger rende de Ikea uit, sprong in zijn auto en reed zo snel mogelijk naar Pedralva. Onderweg maakte hij in zijn hoofd een lijstje met spullen die hij in veiligheid hoopte te kunnen brengen. ,,Het werd een rit vol hindernissen. Vooral op het laatste stuk met louter binnendoorwegen. Ik moest een paar keer stoppen om verbrande en omgewaaide bomen in stukken te zagen die de weg versperden, daar hielp de zaag. Bij de laatste afslag reed ik een agent die me niet door wilde laten half omver. Hoewel de vlammen de heuvels achter ons huis al hadden bereikt, had ik toch nog een sprankeltje hoop dat het misschien aan ons voorbij zou trekken.’’

Het bleek ijdele hoop. De vuurzee verwoestte even later de eigen plek van Bos met alles erop en eraan. ,,Alleen de lichtelijk kromgetrokken golfplaten van het dak van ons huis en enkele bouwlasers bleven over. Het gereedschap en de machines om de grond te bewerken, mijn VW-busje waarmee ik na mijn studie naar Portugal kwam voor een surftrip en ander materiaal voor ons project gingen allemaal in vlammen op’’, klinkt het weemoedig. 

Desondanks zit de twintiger niet bij de pakken neer. ,,Ik laat het verlies wel toe, kreeg vanmorgen nog de tranen in mijn ogen, maar ben gemotiveerder dan ooit. Ik ben hier om te leren en ervaringen op te doen en dat kan mij niet afgenomen worden. Wat je geleerd hebt en in je zit, kun je niet verliezen.’’

Met de andere deelnemers aan het project, avonturiers uit verschillende EU-landen, probeert Boss natuurlijke dammen te bouwen die het regenwater moeten opvangen dat in de wintermaanden valt. ,,Die regen wordt steeds intenser, maar spoelt ongebruikt de heuvels af de zee in. Door het verplaatsen van aarde en opwerpen van dammen krijgt het water de tijd om in de grond te trekken. Daardoor stijgt de grondwaterspiegel en krijg je uiteindelijk een ecosysteem dat zichzelf ondersteunt.’’ 

Hoe hij het de komende tijd financieel moet rooien? ,,Ik zal voorlopig over alles moeten onderhandelen, net als andere gedupeerden hier. Binnen onze gemeenschap is spontaan het idee ontstaan voor een crowdfundingscampagne. Hoe dan ook: met de overgebleven bouwlasers kunnen we in ieder geval de metingen verrichten voor de aanleg van de dammen’’, zegt de rasoptimist.